Waarom komen de beschuldigingen tegen Russell Brand nu pas naar buiten? | Ents & Kunstnieuws

Vier vrouwen hebben beschuldigingen geuit van verkrachting en aanranding tegen komiek Russell Brand in een gezamenlijk onderzoek van The Times, The Sunday Times en Channel 4’s Dispatches.

Hij ontkent de beschuldigingen.

Maar zoals bij veel spraakmakende MeToo-onderzoeken is er op sociale media wijdverbreid gespeculeerd over waarom de beschuldigingen niet bij de politie zijn gemeld, evenals over de timing en het proces van het onderzoek.

Commentatoren als Sir Alan Sugar, Andrew Tate en Elon Musk hebben allemaal kritiek geuit op de berichtgeving in de zaak, die nog kan worden verergerd door Merk‘s spil in de afgelopen jaren naar de anti-media, complottheoreticus-ideologie.

Maar voor slachtoffers van seksueel misbruik zijn de nasleep ervan schrijnend en er zijn veel redenen waarom zij ervoor kiezen hun zaak niet bij de politie te melden. Daarnaast zijn er veel juridische redenen waarom het onderzoek nu is gepubliceerd.

‘Slachtoffer de schuld geven in plaats van steunen’

Caroline Nokes, het conservatieve parlementslid en voorzitter van de commissie voor vrouwen en gelijkheid, vertelde Sky News dat er “echte angst” bestaat over het melden van seksueel misbruik aan de politie.

‘Het is duidelijk dat er een strafrechtelijk onderzoek moet komen [but] Om dat te laten gebeuren moeten deze arme slachtoffers worden ondersteund en aangemoedigd en in staat worden gesteld om naar de politie te gaan.

“We hebben veel te veel het slachtoffer gezien van het beschuldigen en beschamen van individuen die op dit moment steun nodig hebben en niet bekritiseerd worden.”

Spraakmakende incidenten waarbij de politie wordt beschuldigd van institutionele vrouwenhaat kunnen slachtoffers er ook van weerhouden contact op te nemen met de politie.

“[There are] Vragen die nog steeds blijven hangen bij de afschuwelijke incidenten – zaken als de Charing Cross-politiebureau [messages] waar er sprake was van zeer duidelijke vrouwenhaat bij de Metropolitan Police, zodat de slachtoffers terughoudend zijn om zich uit te spreken”, zei mevrouw Nokes.

Lage veroordelingen voor verkrachting

Paul Morgan-Bentley, hoofd onderzoek bij The Times, was een van de journalisten die aan het Brand-verhaal werkte. Hij wees op het lage aantal veroordelingen voor verkrachting als afschrikmiddel voor het melden van beschuldigingen.

Verkrachtingscrisis Engeland en Wales zegt dat minder dan 2% van de verkrachtingen die in 2022 door de politie werden geregistreerd, in hetzelfde jaar tot een aanklacht – laat staan ​​een veroordeling – leidde.

Dat zou wel eens het topje van de ijsberg kunnen zijn: volgens de liefdadigheidsinstelling doen vijf op de zes vrouwen die verkracht worden geen aangifte bij de politie.

Lees verder:
YouTube schort advertenties op omdat BBC inhoud van iPlayer verwijdert
De beschuldigingen in hun geheel
Dannii Minogue en Katy Perry’s eerdere waarschuwingen

“Veel mensen hebben opmerkingen gemaakt over deze vrouwen die ik online heb gezien, en zeiden dingen als: ‘Nou, waarom ga je niet naar de politie'”, vertelde Morgan-Bentley aan Sky News.

‘Daarover is een echt gesprek mogelijk in termen van het strafrechtsysteem en de manier waarop het vrouwen in de steek laat.

“Je hoeft alleen maar naar de veroordelingen te kijken om te zien hoe vrouwen die naar de politie stappen direct nadat ze zogenaamd zijn aangevallen, hoe zeldzaam het is dat dat tot een veroordeling leidt.”

‘Velen zijn voor hun inkomen afhankelijk van machtige mannen’

Angsten over carrières en inkomens kunnen ook een rol spelen bij de beslissing om al dan niet naar de politie te gaan.

“Vrouwenhaat, seksuele intimidatie en misbruik zijn nog steeds wijdverbreid in veel sectoren. De entertainmentindustrie draait vaak op freelancecontracten”, aldus mevrouw Nokes.

Ze zei dat de commissie voor vrouwen en gelijkheid uit andere onderzoeken heeft ontdekt dat freelancers “voor hun volgende baan afhankelijk zijn van zeer machtige individuen”.

“Dat leidt ertoe dat ze te bang zijn om zich uit te spreken, te bang om als de moeilijkste te worden gezien, omdat ze voor hun inkomen afhankelijk zijn van deze individuen – ik denk dat dat een enorm probleem is voor de entertainmentsector in het algemeen”, zei ze.

“Machtige mannen, en dat zijn meestal mannen, hebben de neiging om omringd te worden door een muur van stilte door mensen die hen beschermen of door mensen die eerlijk gezegd bang zijn om zichzelf uit te spreken omdat hun baan afhankelijk is van dat individu.”

De heer Morgan-Bentley ging ook in op de ervaring van een van de slachtoffers van Brand, die met hem aan een tv-programma werkte.

“De beschuldigingen over de junior hardloopster die zei dat ze een seksuele relatie had met Brand toen hij de presentator was… er is sprake van een enorme machtsongelijkheid.

“Het maakt het erg moeilijk voor die hardloper om alles te melden wat haar is overkomen, omdat het voor haar heel gemakkelijk zou zijn om haar baan te verliezen. De presentator zal zijn baan niet zo snel verliezen als de zeer jonge, zeer onderbetaalde hardloper.”

Geheimhoudingsverklaring

Voormalig minister van Cultuur, Media en Sport, Maria Miller, bracht ook de kwestie aan de orde van geheimhoudingsovereenkomsten (NDA’s) die op de werkplek worden gebruikt.

NDA’s zijn juridisch bindende contracten die worden gebruikt om de vrijgave van gevoelige informatie te voorkomen, meestal in bedrijven. Er zijn de afgelopen jaren echter verschillende gevallen geweest waarin geheimhoudingsverklaringen zijn gebruikt als kokhalzende clausule om te voorkomen dat werknemers problemen melden aan autoriteiten buiten de werkplek.

“In andere gevallen hebben mediaorganisaties routinematig gebruik gemaakt van wat zij industriestandaard geheimhoudingsbepalingen noemen in contracten die zij gebruiken wanneer mensen onwettig wangedrag lijden op het werk. Ik hoop dat dit hier niet het geval is”, vertelde mevrouw Miller aan Sky News.

Slachtoffers worden na een aanranding vaak geconfronteerd met slopende problemen, waaronder lichamelijk letsel, angst, depressie, PTSS, zwangerschap, seksueel overdraagbare aandoeningen, maar ook flashbacks en nachtmerries, volgens Rape Crisis England en Wales, die blijvende schade kunnen veroorzaken en ertoe leiden dat veel slachtoffers zich niet naar de politie kunnen gaan.

Verschillende slachtoffers reageren ook op verschillende manieren op trauma, waarbij sommige mensen dit pas maanden of jaren na de aanval ervaren – wat ook kan resulteren in vertragingen of het vermijden van aangifte van misdaden bij de politie.

Waarom is het onderzoek nu gepubliceerd?

The Times en The Sunday Times zeggen dat ze in 2019 een onderzoek naar Brand zijn begonnen en honderden mensen hebben geïnterviewd, waaronder de vier slachtoffers, hun families en vrienden, komieken, tv-bestuurders, branchegenoten en collega’s en mensen die voor Brand werkten.

Het onderzoeksteam onderzocht ook uitgebreid ondersteunend bewijsmateriaal, waaronder berichten, contracten en medische dossiers.

Geen van de vier slachtoffers kent elkaar en niemand werd betaald om een ​​bijdrage te leveren.

Paul Morgan-Bentley vertelde Sky News over het onderzoeksproces.

Klik om u te abonneren op Sky News Daily, waar u ook uw podcasts ontvangt

‘Dit zijn geen vrouwen die bij elkaar zijn gekomen en plotseling The Times hebben gemaild met de mededeling dat we willen dat jij onze verhalen over Russell Brand vertelt.

‘Veel mensen in de media-industrie hebben door de jaren heen geruchten gehoord over zijn vermeende mishandeling van vrouwen.

“We begonnen ernaar te kijken en te praten met mensen die een relatie met hem hadden, mensen die om hem heen hebben gewerkt.

“Het was pas door die navraag dat het uiteindelijk via een bron kwam [us] in contact met [another] bron zetten [us] in contact met een vriend – dat was het proces en uiteindelijk ontmoetten we deze verschillende vrouwen.

“Dit zijn vrouwen die we toen hebben benaderd en om verschillende redenen hadden ze zich nog niet eerder gemeld. In het geval van Alice, die toen 16 was, vertelt ze over opgroeien en beseffen wat er met haar is gebeurd en dat ze het nu als verzorging ziet.”

Alice heeft in 2020 geprobeerd haar beschuldigingen te melden, niet via de media, maar aan Brands literair bureau Tavistock Wood. Ze ontving een “zeer agressieve juridische brief”, zei Morgan-Bentley.

‘Rigoureuze juridische controles’

De kranten beweren dat sommige van de geïnterviewden zeiden dat ze met andere media hadden gesproken, maar dat het verhaal nooit werd gepubliceerd, wat aangeeft hoe juridisch moeilijk dit soort berichtgeving is.

Groot-Brittannië heeft een strenge smaad- en privacywetgeving om de rechten van individuen te beschermen, dus er is een hoge bewijslast vereist om dergelijke beschuldigingen in welke media dan ook te publiceren.

Elk mediakanaal moet overwegen of het publieke belang bij het publiceren van een beschuldiging zwaarder weegt dan de rechten van het individu.

Morgan-Bentley zei dat advocaten van The Times, The Sunday Times en Channel 4 “rigoureus” aan het onderzoek hebben gewerkt.

“We horen niet zomaar een verhaal van iemand en melden dat meteen, we doorlopen een reeks controles.

“Op het moment dat we beschuldigingen aan Russell Brand en zijn vertegenwoordigers voorlegden, waren het ongelooflijk gedetailleerde, grondig gecontroleerde beschuldigingen waarvan we tevreden waren dat ze in het algemeen belang waren om te melden”, zei hij.

Maar spraakmakende figuren kunnen het rechtssysteem ook gebruiken om de berichtgeving te frustreren en uit te stellen.

Gerechtelijke bevelen en juridische correspondentie

Soms worden verkooppunten geconfronteerd met bevelen van dergelijke mensen die de publicatie van een bepaald nummer verhinderen. Bevelen verhinderen ook dat melding wordt gemaakt van het feit dat het bevel bestaat.

Beroemdheden, waaronder voetballer John Terry en Take That’s Howard Donald, hebben eerder bevelen gebruikt om te voorkomen dat informatie over hun persoonlijke gegevens wordt gepubliceerd.

Er is geen bewijs dat Brand stappen heeft ondernomen om in deze zaak een gerechtelijk bevel te verkrijgen, of enige juridische actie heeft ondernomen.

De heer Morgan-Bentley zei: “Er is enige correspondentie geweest met een advocatenkantoor die erg stil is verlopen. Ze gingen zeker niet in op specifieke beschuldigingen.

“In eerste instantie probeerden ze de identiteit van de vrouwen op te eisen, maar we wilden ze niet opgeven, maar we gaven ze voldoende informatie waardoor het voor hem eenvoudig zou zijn geweest om te weten wie deze vrouwen waren.

“Dus probeerden ze terug te dringen, maar ze zijn niet met details teruggekomen.”